Bajka o dobrym porywaczu (30WFF)

Czego tu nie ma – paszkwil na kapitalizm, problem emigrantów, rola internetu i mass mediów, celebryctwo… a wszystko to w sosie czarnej komedii z Singapuru.

Onassis (sic!) nie przypuszcza, że niedługo emerytowany nóż bardzo mu się przyda (i przysłuży społeczeństwu singapurskiemu)

Zaczyna się zgodnie z hitchockowską receptą – od trzęsienia ziemi, a dokładniej od filmiku na YouTube’ie, na którym możemy oglądać bohaterów filmu obsadzonych w roli 1) porywacza, 2) porwanych. A potem oglądamy fragment programu telewizyjnego, na który składają się wywiady z każdym z bohaterów. Następne sceny filmu to cofnięcie się w czasie i pokazanie po kolei, jak doszło do tego, że porywacza porwał, a porwani zostali porwani.

Historii jest kilka – każdy ma swoją: Onassis, bankrutujący Filipińczyk bezskutecznie starający się o obywatelstwo (różowy paszport) Singapuru i utrzymanie swojego biznesu, a w dodatku nie mający na podwyższoną stawkę czynszu; Michelle, nauczycielka, żona bogatego męża, która chce zmienić swoje życie i rozpoczyna romans ze swoim młodym pastora; Sky, z pochodzenia Chińczyk, który nie zna już nawet języka swojej ojczyzny, z pozoru człowiek sukcesu, uczący innych jak ten sukces (=pieniądze) odnieść, winny mafii grube sumy.

Onassis jest zdesperowany – biznes mu nie idzie (choć też za bardzo nie widzimy, żeby się starał), właścicielka mieszkania, w którym mieszka nachodzi go i prośbą i groźbą próbuje skłonić do płacenia wyższego czynszu, na który go podobno nie stać. Gdy otrzymuje ofertę tanio wynajmowanego mieszkania od atrakcyjnej Michelle, która dla niego jest jednak nieznajomą z baru, nie waha się i połyka haczyk. A Michelle, mimo mieszkania w wielkim, nowoczesnym domu pełnym obrazów przedstawiających rzekomo jakąś wartość, chce tylko jego pieniędzy, a mieszkania nie zamierza mu wcale wynajmować, bo w nim już ktoś mieszka. Pieniędzy chce od jej męża mafia, a mąż chce, żeby ona sprzedała mieszkanie. I tak ta pogoń za pieniędzmi prowadzi na skraj dramatu. Sytuacja się zapętla, raz jedna osoba raz druga jest na górze, pistolet i wielki nóż idą w ruch, życia wszystkich zainteresowanych wiszą na włosku.

Akcja toczy się wartko i cała historia bardzo zyskuje dzięki humorowi, który najlepiej widoczny jest w scenach z Onassisem, odznaczającym się ironicznym dowcipem i Sky’em, który jest z kolei postacią skonstruowaną tak, by można się było z niego pośmiać. Fabuła momentami utyka, niektóre sceny są przydługie, ale to margines. Byłam ciekawa, jak to się wszystko rozwinie, co spowodowało, że ktoś znalazł się w tak tragicznej sytuacji. Duży plus należy się scenarzyście i reżyserowi za kilka dodatkowych den. Jednakże same zaprezentowane w filmie historie nie są zbyt przekonujące. W ogólnym zarysie wypadają dobrze, ale jak im się przyjrzeć z bliska – widać szwy. Nie wszystko trzyma się kupy. Scenariuszowo film wydaje się mało przemyślany. Nie jest źle, ale był potencjał na więcej.

Film bierze udział w Konkursie Międzynarodowym na 30 Warsaw Film Festival